ผมตั้งใจว่าจะไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเพื่อนมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่ได้ไปเสียทีจนเวลาล่วงเลยมาหลายปี จนกระทั่งปี 2558 ก็ตัดสินใจที่จะคุยเรื่องนี้จริงๆจังๆ
ผม : ปีนี้เราไปเที่ยวญี่ปุ่นกัน
แว่น (เพื่อนผม) : ป่ะ
เดี๋ยวนะ บทสนทนามันก็เหมือนกันกับตอนที่คุยแล้วไม่ได้ไปนี่หว่า งั้นเอาใหม่
ผม : ไปจริงๆนะ เจอตั๋วถูกๆซื้อเลย แล้วค่อยหาเงินเพิ่มเอาอีกที
แว่น : ได้เลย สิงหา (58) นี้มีงานเที่ยวญี่ปุ่นที่ศูนย์สิริกิตต์
ผม : เจอถูกจองเลย ถ้าไม่ถูกก็ไม่เอา
ราคาตั๋วเครื่องบินถือเป็นค่าใช้จ่ายที่มากเป็นอันดับแรกถ้าคิดจะไปญี่ปุ่น ส่วนค่าที่พักเป็นอันดับสอง ค่ากินค่าเดินทางในญี่ปุ่นน่ะ จริงๆก็ไม่เท่าไหร่หรอก ดังนั้น ถ้าค่าตั๋วเครื่องบินประหยัดไปได้ก็เท่ากับเรามีเงินเหลือไปเพิ่มในส่วนอื่นได้อีก
เดือนสิงหาคม 58 ศูนสิริกิตต์
ที่นี่มีงานท่องเที่ยว เราตรงไปดูที่บู๊ต airaisa ก่อนเลย เพราะเป็นขวัญใจคนจนในการไปเที่ยวญี่ปุ่นอย่างแท้จริง แล้วเราก็มาเจอกับ โปรไปญี่ปุ่น 2,990 บาท
เฮ้ย! ไปกลับไม่ถึง 6,000 บาท ต้องเข้าไปสอบถามหน่อยเสียแล้ว ได้ความว่าตั๋วราคาเท่านี้จริงๆ รวมทุกอย่างแล้วด้วย ในใจคิดว่ามันจะเหลือถึงเราเหรอว่ะ แถมยังจองเป็นรอบๆ คิวยาวเหยียด
ผม : ยาวนะ ท่าจะไม่เหลือ เอาไงดี
แว่น : มาแล้วก็จองเลย
ผม : งั้นไปกดเงินกัน
แว่น : ไม่มีบัตรว่ะ ต้องไปเบิกที่เคาน์เตอร์
ผม : .........
แว่น : ....
ship หายละ วันอาทิตย์แบบนี้ ต้องไปเบิกที่หน้าเคาน์เตอร์ และธนาคารในห้างที่อยู่ใกล้ที่สุดที่จะไปด้วยรถไฟฟ้าใต้ดินต่อเดียวนั่นคือเซ็นทรัลพระรามเก้า
การเดินทางเริ่มขึ้นตั้งแต่ยังไม่ไปญี่ปุ่นเลยนะเนี่ย
